Սրտի մեծ կսկիծով հայտնում եմ, որ կա մի հոգևորական, ով իրավունք վերապահեց իրեն` կոչել հայրերի օրենքները ժամանակավրեպ: Ինչպես ոմանք կռահեցին, խոսքը հայր Զատիկ Ավետիքյանի մասին է: Այն հայր Զատիկի, ով արդեն քսան տարվա փորձառություն ունի Հայ Առաքելական եկեղեցում` որպես վարդապետ և Եվրոպայի հայրապետական պատվիրակության փոխանորդ:
Անշուշտ նախաբանս չէր լինի այսքան սարսռեցուցիչ, եթե խոսքը վերաբերեր միայն հնչեցրած արտահայտությանը: Չէ՞ որ խոսքին հետևում են գործերը…
Հոգևորականի աստվածաշնորհ պարգևն է ծեսեր կատարելը` մասնավորապես պսակի խորհուրդն իրականացնելը:
Միացնել երկու սիրող անձանց սրտեր` այն էլ Ամենազոր Աստծո ներկայությամբ: Սակայն, ականատես ենք լինում դեպքերի, երբ խախտվում է խորհրդի կատարման կարգը, այն էլ չլսված կարգով:
Մեր ժամանակակից հայր սուրբը մշակել է իր ուրույն մեթոդը` հարկ չի համարում նորապսակներին ծանրաբեռնել «ավելորդ» հարցերով:Այն է ` առանց «տեր և հնազանդ» լինելու կամ որևէ այլ խոստում պահանջելու, առանց ներկաների վկայությունը հարցնելու, շարունակում է ծեսը: Հարցին, թե ինչպես կարող է կատարվել ծեսը` առանց երկու կարևորագույն հարցերի, հայր Զատիկը պատասխանել է «միևնույն է ամեն ինչ իրենց կամքով է լինում. իմ հարցնելը նշանակություն չունի»:
Wordt vertaald, even geduld aub..